اگر والدین که الگوهای عملی برای کودکان و نوجوانان هستند، برای نماز اهمیت ویژه ای قائل شوند و در این اندیشه پایدار و ثابت قدم بمانند، فرزندان ایشان نیز به سوی نماز گرایش پیدا می کنند

شروع نماز در سنین کودکی سبب می شود که کودک این صفت حسنه را به صورت عادتی معمول و سازنده در جسم و روان خود، ملکه کند و جزو برنامه های همیشگی زندگی خود، قرار دهد و درنتیجه از همۀ فواید نماز، در بعد سلامت روانی در آینده برخوردار شود. به علاوه، با شروع نماز در دوران کودکی، مفاهیمی مثل خدا و مذهب و دستوراتی مثل تعالیم اسلامی، چنان در ذهن پذیرنده و شفاف کودک که هنوز سنگینی و تیرگی گناهان ظرفیت های فکری و مغزی او را آلوده نکرده است، جای می گیرد که امکان شک و تردید در این زمینه برای او در آینده بسیار کاهش می یابد.

جدای از فراگیری اعمال ظاهری نماز، کودک باید بداند که در ورای این اعمال چه اعتقاد و احساسی نهفته است و چه چیزی موجب می شود که مسلمانان هر روز ۵ بار به سوی کعبه حرکاتی را انجام دهند که ممکن است در نظر او بی معنی جلوه کند. این مقصود را باید با آموزش های ساده و توضیح مفهوم تشکر و سپاس گزاری و کاربرد آن برای کودکان مشخص کرد (باهنر، ۱۳۸۸: ۲۶۳).

برخی از افراد نماز کودکان را نوعی سرگرمی می دانند و آن را فاقد ثواب و اجر الهی می شمارند. حال آنکه چنین نیست و قطعاً عبادت در کودکی نیز حسناتی به همراه دارد. خوب است بدانیم که واجبات بزرگ سالان و اعمال مستحبی آنان برای کودکان مستحب است و گناهان آن ها برای کودکان مکروه است و مباحات برای هر دو مباح به حساب می آید (ایمانی، ۱۳۸۲: ۱۰تا ۱۷).

اگر والدین که الگوهای عملی برای کودکان و نوجوانان هستند، برای نماز اهمیت ویژه ای قائل شوند و در این اندیشه پایدار و ثابت قدم بمانند، فرزندان ایشان نیز به سوی نماز گرایش پیدا می کنند و به آن رو می آورند. وقتی کودک از همان آغاز کودکی خویش، بارها و بارها مشاهده کند که پدر و مادر مهربان و دلسوز و محبوب او در خانه، سفر، گردش، میهمانی، کار و در هر وضعیتی به ندای اذان و اقامۀ نماز بیش از هر چیز دیگر اهمیت می دهند و بزرگترین رسالت خود را به هنگام اذان، تحت هر شرایطی نمازخواندن و سخن گفتن با خدا می دانند، بدون تردید، نگرش و روش برداشت آن ها از نماز نیز چنین خواهد بود (بافکار، ۱۳۸۶: ۵۶). برای نماز خوان کردن کودکان می توان از روش های زیر استفاده کرد: